Roden trekt punt over de streep tegen zoekend WVV

 

WVV wist de goede ‘vibe’ van afgelopen twee wedstrijden niet door te trekken. Op het kunstgrasveld in Winschoten lukte het de Winschoters niet een goal meer te scoren dan Roden. Na hangen en wurgen aan beide kanten werd het 1-1.

,,Wij zijn er blij mee’’, zei Freddy Strating tegen zijn collega Gerard Wiekens direct na de wedstrijd. Wiekens was een stuk minder blij: ,,Wij scoren niet, dat is het probleem.’’ De Winschoter keuzeheer zag in de eerste helft een ongeorganiseerd WVV. ,,Wij hadden moeite met hun extra man op het middenveld, maar dan is er niemand die het oplost.’’

 

 

Of voetballen in januari voor zowel publiek en veld wel zo aantrekkelijk is, is de vraag. En voor Roden duurde de winterstop nu al lang. ,,Wij hebben wel veel getraind, maar geen wedstrijden gespeeld, dus het is weer even wennen’’, aldus assistent-trainer Martijn Groenewold. Het duel zou op het hoofdveld plaatsvinden, maar bij binnenkomst nam scheidsrechter Pieter Tanja al direct een hoofdrol op zich. Hij liet het bestuur van WVV weten niet blij te zijn met de staat van het hoofdveld en vlak voor aanvang besloot de leidsman het duel te verplaatsen naar het kunstgrasveld. ,,Dat is beter voor ons’’, dacht de geblesseerde WVV’er Jessy Veit.

 

 

Niets bleek minder waar voor de roodzwarten. In het eerste bedrijf zocht de formatie van Wiekens naar een juiste veldbezetting. De organisatie leek op het eerste oog volledig zoek. De ploeg van Strating had een man over op het middenveld. Daar kon Yska Last een paar keer goed van profiteren met snelle dribbels en scherpe passes op Nick ter Arkel. Dat resulteerde al snel in een voorsprong voor de Roners. Na iets meer dan twintig minuten tekende Ter Arkel voor de 1-0 voor de gasten. Vlak voor rust konden dezelfde twee spelers het leed voor WVV nog meer vergroten met eenzelfde situatie, maar het lukte Ter Arkel niet de bal tussen de palen te krijgen.

 

 

Het liep dus niet goed bij de Winschoter formatie. Tijd voor de Winschoter trainer om in te grijpen. In de tweede helft kwamen Thijs Hateboer en Sten Bruins in de ploeg. Dat bleek het begin van een Winschoter storm die de hele tweede helft aanhield. Voor Roden werd het een wedstrijdje tegenhouden. Maar nog steeds lukte het WVV niet om een echte kans te creëren. De ballen werden vooral in ‘de zestien’ gepompt. Dat terwijl de flanken vaak open lagen. Roden werd in het tweede bedrijf in de weeromstuit een paar keer gevaarlijk, maar het ontbrak hen aan de kracht om het sluitpost Niels Hamstra echt moeilijk te maken.

 

 

De hoofdrol van scheidsrechter Tanja nam in het laatste kwartier groteske vormen aan. Hij was duidelijk van plan om het de thuisclub niet te makkelijk te maken. Dat frustreerde enorm aan Winschoter zijde. Het leek alsof de Roners maar hoefden te roepen of er werd gevlagd en gefloten. Maar er moet gezegd dat WVV het fysieke spel niet schuwde. Als er dan aan de andere kant werd uitgedeeld, was de wereld vaak te klein. Strating wist de emoties op de bank van WVV goed te nuanceren na een flinke overtreding op Lars Wiekens: ,,Ach, Gerard, wij hebben ze in het verleden wel eens erger gemaakt.’’ Leidsman Tanja had aan het einde van de wedstrijd vier keer een gele kaart nodig om de wedstrijd nog een beetje in bedwang te houden, maar dat het niet ontspoorde lag eigenlijk aan de sportiviteit van beide ploegen. In ieder geval niet aan de leiding. Al met al had WVV moeten winnen, helemaal nadat in de slotfase twee ballen van de doellijn werden gehaald. Roden won een punt en WVV verloor er twee.

 

WVV - Roden: 1-1

Scoreverloop: 21. Ter Arkel 0-1; 80. Kuiper 1-1;

 

Gele kaart: Ubels, Heijenga, Gijsen, Hansen (WVV).

Scheidsrechter: Pieter Tanja

 

Toeschouwers: 200

 

WVV: Hamstra; Heijenga, Ploeger, Hansen en Gijsen (45. Hateboer); Delger, Hilverts (45. Sten Bruins) en Ivar Bruins; Kuiper, Wiekens en Ubels.

 

Roden: Willems; Bousema, Van der Graaf (65. David Jansen), Van Dijk en Martijn Smit (65. Sem Jansen); Ter Arkel, Renkema en Wardenier (59. Jesper Smit); Steenbergen (65. Draisma), Last en Van der Tuin (59. Been)